Teksten
The Wetsuitman
Freek Mariën
Over The Wetsuitman
In 2015 vindt een man een duikerspak tussen de rotsen in Noorwegen. Er steken botten uit de zwemvliezen. De politie komt erbij, afdeling vermiste personen. Niemand kan uitvissen wie het lijk is. Tot de politie telefoon krijgt van collega’s uit Nederland. Ook zij vonden een skelet in een wetsuit.
Een tekst die start als een detective, maar ergens heel anders uitmondt. Geïnspireerd op de gebeurtenissen uit het artikel The Wetsuitman van Anders Fjellberg, uitgegeven bij De Nieuwe Toneelbibliotheek.
“Regisseur en auteur Freek Mariën maakte met The Wetsuitman een voorstelling die drie keer vervelt en een nieuw perspectief aanneemt. Tot er iets schokkends overblijft: een portret van gemis.” – Evelyne Coussens in De Morgen
“een intelligent stuk over de complexiteit van identiteit”- Gilles Michiels in De Standaard
Fragment
ARCHITECT
ik ben een bejaarde architect
ik woon tegen de rand van het dorp
aan de kust
een fjord
of zo stel ik mij dat voor
we zijn in noorwegen
het is ochtend
ik stel me voor dat het ochtend is
laag licht
mist
en ik laat mijn hond uit
ik heb een hond
een labrador
een terriër
dat weet ik niet
dat doet er niet toe
ik ben een bejaarde man met een hond en die hond laat ik uit aan de kust
dat is zeker
er is geen leiband
er zijn rotsen
een klif
en een zwarte vlek
ergens in de verte
die er normaal niet is
en ik stap verder
en mijn hond blaft
bij die zwarte vlek
dus ik ga het pad af
als er een pad is
als er een pad is
ga ik van het pad af
en ik kom dichter
en ik zie dat die zwarte vlek
een duikpak is
ik denk
handig
niet dat ik duik
ik heb het wel gedaan
denk ik
anders zou ik niet denken
handig
ik kom bij dat duikpak
er ligt een zwemvlies bij
mijn hond blaft
bijt naar dat zwemvlies
en ik trek hem weg
en dat zwemvlies komt mee
of hij heeft het zwemvlies mee
tussen zijn tanden
en het valt
en ik schrik
en hij blaft
en ik houd hem tegen
want hij wil naar voor
en ik kniel
er steken beenderen uit