Toelichting van de maker

Ik weet me in het dagelijkse leven in het mannen-onder-elkaar-sfeertje geen plek te geven. In die zin is De Gemoederen een soort tegenreactie van mezelf, om mechanieken te proberen blootleggen — Freek, auteur

Dat we het stuk neerzetten met een ploeg van vrouwelijke actrices draagt alleen al daarin een voelbaar verbond, gedeelde kracht en een gezamenlijke zorg voor een betere toekomst in zich. — Eleonore, actrice

Ik ben zelf een spreidstand. Ik ben een ‘niet geheel witte man’. Ik ben cultureel westers. Genetisch divers. Hoe ik gepercipieerd wordt, hangt meer van het standpunt van de kijker af dan van mezelf. Ik voel de verantwoordelijkheid om de ervaring van uitsluiting, miskenning van bepaalde mensen etc. en de structuren en dynamieken die deze veroorzaken centraal op scène te zetten. — Carl, regisseur

De discussies rond gender, kolonisatie of feminisme hebben invloed op mij. Ik besef plots een witte man te zijn, terwijl ik me voordien niet van die stempel bewust was. Ook de weerbarstigheid van sommige mannen (zoals de incels) is een reactie op de ongemakkelijkheid plots zelf in een hokje te zitten. De incels zijn een tegenreactie op een bewustzijnsproces van een samenleving, de kramp van de groeipijn. Koppel hieraan de oprechte frustratie van het nooit gekozen worden, en het wordt gevaarlijk. — Freek, auteur

We zijn nu twee jaar na de metoo-beweging. Ik herinner me dat als een moment waarop alle vrouwen collectief een verlichtende zucht konden slaken. Omdat er eindelijk iets zou veranderen. Jammer genoeg kom ik tot de constatatie dat er in se te weinig veranderd is. Ik moet nog steeds uitleggen waarom sommige opmerkingen of acties me boos of verdrietig maken. Ik hoor nog steeds verhalen in mijn omgeving van verdoken machtsmisbruik, seksisme, seksuele intimidatie en zelfs geweld. Soms vrees ik dat het grootste wapenfeit van de metoo-beweging is dat we nu al schaterlachend "hashtag metoo!" kunnen schreeuwen om seksistische opmerkingen als mop te kunnen verpakken. — Indra, actrice

Het lonken van de vrouwen, het aan-en afstoten, hun hunkeren en het demoniseren, het collectieve van het hele gebeuren, het anti-feministische feministisch maken en omgekeerd, de samenwerking om een onderwerp aan te snijden waar de media zijn berichtgeving uit haalt, zijn sensatie uit slurpt; een interessant spanningsveld van vrouwen die mannen spelen in een kleedje van misbruik, miscommunicatie en logge ambtenarij? Lekker lekker. — Femke, actrice

Soms ontsnapt er mij tijdens het lezen van de tekst een bulderlach. En meteen na die bulderlach is daar die sucker punch in mijn maag. Omdat de personages, hoe karikaturaal ze met momenten ook lijken, helemaal geen karikaturen zijn. We herkennen ze allemaal. — Indra, actrice

Prijzen en selecties

VOXPOP De Gemoederen

In de pers

'Mariën en Von Winckelmann brengen een strak en humoristisch stuk dat feilloos de patriarchale goochelretoriek van onze politici en andere mediafiguren fileert.' - Charlotte De Somviele, De Standaard